بررسی مزیت نسبی تولید کشمش در استان زنجان و تعیین ساختار بازار داخلی آن

هدف آرمانی این تحقیق شناسایی توانمندی­های استان زنجان در تولید و صادرات محصول کشمش است. در این راستا ساختار بازار داخلی محصول کشمش در ایران و نیز مزیت نسبی تولید این محصول در استان زنجان مورد بررسی قرار گرفته است. بخشی از اطلاعات مورد نیاز به طریق پرسشنامه و بخشی دیگر از سایت­های FAO و ... جمع­آوری شده­اند. در این مطالعه از ماتریس تحلیل سیاستی (PAM) و شاخص­ RCA برای محاسبه مزیت نسبی و نیز شاخص­های CRn و HHI برای تعیین ساختار بازار استفاده شده است. نتایج به دست آمده از ماتریس تحلیل سیاستی (PAM) حاکی از آن است که تولید کشمش در استان زنجان دارای مزیت نسبی می­باشد (68/0DRC =) و همچنین تولید این محصول دارای سودآوری اجتماعی (7/5،631،358NSP = ) و منفعت اجتماعی (0/69= SCB) است. نتایج حاکی از یارانه­ غیرمستقیم بر نهاده­های قابل تجارت (69/0 =  NPIC) و مالیات غیرمستقم بر محصول (14/0 = NPC) است. مالیاتی که دولت به صورت غیرمستقیم بر محصول در نظر گرفته است (68/0= EPC) بیش از یارانه­ای است که بابت نهاده­ها پرداخت می­نماید. نتایج بیانگر وجود مزیت نسبی در تجارت کشمش است (36/12= RCA) و در نهایت نتایج نشان می­دهند بازار کشمش ایران به صورت انحصارچندجانبه است (43/49= CR4)، (729/9= HHI).